🏀 Oczyszczanie Organizmu Św Hildegarda

Najlepszym tego przykładem jest myśl św. Hildegardy, która zaprasza do przyjaznej człowiekowi, otwartej na rozwój i życie duchowości. Święta nie unika niełatwych tematów takich jak trud życia, cierpienie, czy śmierć. Umieszcza je jednak w szerokim kontekście troski o zdrowie, rozwój i doświadczanie pełni życia. Czy warto stosować sodę na oczyszczanie organizmu? Detoksykacja za pomocą sody oczyszczonej to tani, skuteczny i bezpieczny zabieg, który można z łatwością wykonać samodzielnie w domu. Warto się na niego zdecydować, ponieważ przy małym nakładzie pozwala skorzystać z wielu korzyści, jakie niesie za sobą przywrócenie naturalnego Oparte na naturalnych składnikach zalecenia żywieniowe i zdrowotne św. Hildegardy z Bingen, średniowiecznej mniszki, uważa się za najskuteczniejszą metodę oczyszczania zatrutego organizmu, a co za tym idzie – walki z alergiami. Prof. dr n. med. Claus Schulte-Uebbing to jeden z najwybitniejszych znawców spuścizny Świętej z Bingen. Stawianie baniek jest jednym z zabiegów wzmacniających odporność zalecanych przez św. Hildegardę. Znane są od stuleci, stosowane przez nasze babki i prababki. Bańki to jeden ze sposób wzmacniania organizmu i przywracania równowagi w trakcie i po infekcji. Bańki niwelują bóle mięśni, pomagają przy chorobach oskrzeli i przy Chlorella jest bogatym źródłem wysoko przyswajalnych aminokwasów, witamin (A, E, B1, B2, B5, B12, PP, K, H, C) i składników mineralnych, takich jak wapń, potas, żelazo i cynk. Chlorella, w przeciwieństwie do spiruliny, zawiera aktywną formę witaminy B 12, dlatego szczególnie zalecana jest dla wegan oraz wegetarian. Oczyszczanie z toksyn. Jest 200 produktów. Detoksykacja, odtruwanie, oczyszczanie, detoks czy po prostu oczyszczanie organizmu lub eliminacja pasożytów, to znane metody poprawy funkcjonowania organizmu i wielu jego organów. Jedną z metod oczyszczenia organizmu jest naprawa/zmiana diety i nawadniania organizmu, wsparta substancjami Post ścisły tego typu nie powinien być przeprowadzany bez kontroli doświadczonego profesjonalisty w dziedzinie medycyny, natomiast post częściowy stanowi stopniową, bezpieczną drogę dla organizmu, by mógł osiągnąć homeostazę. Artykuł przygotowany przez Polskie Towarzystwo Przyjaciół św. Hildegardy. Produkty stosowane w diecie i podczas postu wg św. Hildegardy z Bingen. » Sklep Hildegarda. Menu. DIETA ŚW. HILDEGARDY(139) OCZYSZCZANIE ORGANIZMU Tabletki Produkty stosowane w diecie i podczas postu wg św. Hildegardy z Bingen. » Sklep Hildegarda. Menu. DIETA ŚW. HILDEGARDY(140) OCZYSZCZANIE ORGANIZMU Herbatki ZzRtQO. Naturoterapię przez wieki praktykowali medycy będący często mnichami, których pragnieniem było wspieranie człowieka w ratowaniu duszy, mieszkającej w słabym ciele. Przede wszystkim ziołoterapia towarzyszyła klasztornym pomysłom na pomoc chorym. Skąd mnisi czerpali wiedzę o zdrowotnych właściwościach roślin? Wierzyli, że przyroda jest apteką Pana Boga i upewniali się w ich działaniu stosując je. Skupiając się jednak na medycynie św. Hildegardy, tak rozpowszechnionej w ostatnich dziesięcioleciach w Europie, wprost trudno nam uwierzyć, iż wszystkie księgi, które pozostawiła po sobie ta niemiecka święta, były, jak twierdzi, napisane z natchnienia Bożego. święta Hildegarda wielokrotnie podkreśla, że nie jest uczoną (indocta), a całą wiedzę, którą pozostawia w swoich księgach, uzyskała w widzeniach. Pragmatyzm człowieka XXI wieku nie jest w stanie objąć umysłem tej prawdy. Potrzebujemy badań naukowych, potrzebujemy potwierdzeń, potrzebujemy doświadczeń. A jednak naturoterapie płynące z medycyny żywieniowej, ziołowej i zabiegowej, a u św. Hildegardy również tej powiązanej z mocą leczniczą kamieni szlachetnych, stosowane przez ludzi, w jakiś sposób równoważą ich wnętrze i wpływają na zdrowie. O św. HILDEGARDZIE Św. Hildegarda została ogłoszona doktorem Kościoła Katolickiego 7 października 2012 roku. Ta benedyktyńska mniszka, mistyczka i wizjonerka, autorka prac teologicznych, medycznych, kosmologicznych, ziołoleczniczych, kompozytorka i poetka, otrzymała od Boga polecenie spisania wszystkiego co widzi, zgodnie z wolą Boga. POLECAMY DZIEŁA ŚW. HILDEGARDY TO: Scivias – Poznaj Drogi Boże; Physica – Przyrodolecznictwo; Cause et Curae – O przyczynach i leczeniu chorób; Liber Vitae Meritorum – Księga zasług życiowych (o odpowiedzialności człowieka); Liber Divinorum Operum – Księga dzieł Bożych (o świecie i człowieku). Holistyczne podstawy Medycyny św. Hildegardy Medycyna Hildegardy jest medycyną holistyczną, według której całościowe leczenie człowieka opiera się na czterech podstawach: obszarze boskim, kosmicznym, cielesnym i duchowym. Jedyną metodą prawdziwego uzdrowienia jest właściwe uporządkowanie tych elementów. Podstawą systemu medycznego Hildegardy była znana od wieków teoria czterech żywiołów, według której świat opiera się na podstawowych elementach: ogniu, powietrzu, wodzie i ziemi. Z nich została stworzona cała natura, w tym człowiek i są one ze sobą ściśle połączone w odpowiednich proporcjach. Harmonia i równowaga między współistniejącymi ze sobą podstawowymi elementami są gwarantami życia i zdrowia. W ludzkim ciele odpowiadają im cztery płyny ustrojowe (soki): krew, śluz, żółć i czarna żółć. Według Hildegardy nie ma chorób nieuleczalnych, ponieważ w przyrodzie znajduje się lekarstwo na każdą dolegliwość, a przemiana wewnętrzna leży w granicach możliwości każdego człowieka. W procesie zapobiegania chorobom i ich leczenia Hildegarda wyróżnia cztery filary, są to: dieta, środki lecznicze, zabiegi i posty. Dieta w tym systemie jest elementem najważniejszym. Najbardziej znamienne dla medycyny Hildegardy jest stawianie ponad wszelkimi zaleceniami ludzkiej indywidualności, odmienności i niepowtarzalności. Aby żyć w zgodzie z naturą i samym sobą, człowiek musi poznać swoją tzw. miarę i stosować ją przy wszystkich wskazanych przez Hildegardę filarach zdrowia, a więc właściwą dla siebie dawkę leków, właściwą ilość produktów spożywczych, porę i czas trwania postu. Ważnym zastrzeżeniem Hildegardy jest to, iż choroby nie można postrzegać w kategorii winy. Choroba nie jest karą za wady, lecz szansą daną człowiekowi od Boga na zmianę całego życia. Jest przejawem Bożej miłości dającej człowiekowi szansę powrotu do viriditas – życiodajnej siły. Program zdrowia Hildegardy opiera się na złotych regułach życia, których zastosowanie sprawia, że ciało otrzymuje to, co niezbędne do zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia, a w przypadku choroby – do zlikwidowania fizycznych i duchowych uwarunkowań dolegliwości. PROGRAM ZDROWIA HILDEGARDY OPIERA SIĘ NA NASTĘPUJĄCYCH ZŁOTYCH REGUŁACH ŻYCIA: Właściwie jeść i pić; Czerpać energię życiową z czterech żywiołów świata; Zachować rozsądną równowagę między ruchem i spokojem, czyli pracą i odpoczynkiem; Odnaleźć naturalny rytm snu i czuwania jako równoważących się sił; Praktykować sztukę wydalania soków powodujących choroby; Podtrzymywać uzdrawiające siły duchowe poprzez pełnienie cnót chrześcijańskich. Zastosowanie tych nakazów sprawia, że ciało otrzymuje to, co niezbędne do zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia, a w przypadku choroby – do zlikwidowania fizycznych i duchowych uwarunkowań dolegliwości. O temperamentach czyli podstawie diagnozowania w przedwiecznej medycynie W medycynie świętej Hildegardy spotykamy się z niezupełnie nowym, ale od nowa przedstawionym spojrzeniem na temperamenty człowieka, które mają ogromne znaczenie w zakresie predysponowania człowieka do zdrowia lub choroby, ale też do obrania prawidłowego dla siebie stylu życia. Dziś mówimy o genetycznych uwarunkowaniach, a jednak i genetyka płata nam figle. Kiedy zrozumiemy, że temperamenty mają znaczenie dla doboru odpowiedniego odżywiania, jak i zastosowania odpowiednich lekarstw ziołowych, to rozjaśni nam się kwestia dotycząca skuteczności diety i stosowanych lekarstw. Z Galena i AryStotelesa o teorii temperamentów Teoria humoralna – teoria temperamentów, powstała w starożytności, jej zalążki odnajdujemy w Corpus Hippocraticum (De diaeta; De natura hominis), następnie rozwijane są przez Arystotelesa (Problemata, Parva naturalia) i wreszcie przez Galena (130–200). Istotą tej teorii jest uznanie płynów, czyli soków ustrojowych (humorów) za podstawę powstania (względnie) trwałej kompozycji – temperamentum, które dalej powiązane jest z teorią tzw. elementów/żywiołów i ich jakości. Medycyna św. Hildeagrdy, podobnie do medycyny chińskiej skupia się na obserwacji przyrody i jej wpływie na nasze zdrowie. Płyny ustrojowe, o których mowa to: Krew (sanguis); Śluz (phlegma); Jasna żółć; Ciemna/czarna żołć (melina chole/atra bilis). Żywioły zaś to: Woda (aqua); Ogień (ignis); Ziemia (terra); Powietrze (aer). To Arystoteles pozostawia nam filozoficzną myśl dotyczącą przemiany i wpływu żywiołów na zdrowie i życie: „ powstawanie i niszczenie rzeczy ma być wynikiem łączenia się i rozłączania lub przeobrażania się tych elementów” (De gen. et corr. 329 a). Dalej Arystoteles podaje nam pewne jakości, tzw. odpowiedniki materii i formy, którym przypisuje też funkcjonalność dla ciała: Ciepło; Zimno; Wilgotność; Suchość. Ciepło – zimno to jakości czynne, a suchość – wilgotność to jakości bierne. Jak to odczytać? Jakości czynne są ożywcze, tworzą energię, jakości bierne, unieczynniają, zaburzają przepływ energii i przyczyniają się do powstawania chorób. Żywioły i jakości wg Arystotelesa łączą się w logiczne przynależne pary, gdzie każdy z żywiołów ma swoją jakość zarówno czynną jak i bierną. Ogień: ciepły – suchy; Powietrze: wilgotne – ciepłe; Woda: zimna – wilgotna; Ziemia: sucha – zimna. Dochodzimy wreszcie do przełożenia tych rozważań na podstawę ludzkiego zdrowia, bo w tej teorii płyny ustrojowe charakteryzują się poniższymi jakościami: Krew: wilgotna – ciepła; Śluz: zimny – wilgotny; Jasna żółć: ciepła – sucha; Ciemna żółć: sucha – zimna. Właściwa proporcja soków i jakości to krazja, niewłaściwa proporcja to dyskrazja/akrazja. Każdy organizm bowiem ma w sobie właściwą mieszaninę tych jakości i ta z nich, która góruje wpływa na charakterystykę temperamentu: Choleryczny (żółć jasna); Sangwiniczny (krew); Flegmatyczny (śluz); Melancholiczny (ciemna żółć). Co niezwykle ciekawe, to fakt, że owe elementy – temperamenty związane są z jakościami pór roku, w których to w organizmie człowieka mogły uzyskiwać przewagę stosownie do tych pór roku: Wiosna: wilgotna – ciepła/typ sangwiniczny; Lato: ciepłe – suche/typ choleryczny; Jesień: sucha – zimna/typ melancholiczny; Zima: zimna – wilgotna – typ flegmatyczny. Z tego właśnie obserwowania zachowań i wpływu pór roku, można było rozumieć jakiego charakteru patologie mogą towarzyszyć pewnym typom ludzi w odpowiednich porach roku. W medycynie św. Hildegardy to właśnie żywioły stanowią o zdrowiu i chorobie – harmonia żywiołów oraz soków ustrojowych (humory) stanowiła o zdrowiu człowieka. Choroba i leczenie w spojrzeniu św. Hildegardy Leczenie w medycynie św. Hildegardy zawsze rozpoczyna się od zmiany diety, w której charakterystyka jakości pożywienia ma dominujące znaczenie dla doprowadzenia do zrównoważenia soków ciała . Ponieważ z odpowiedniego pokarmu powstają płyny ustrojowe, to podając odpowiedni pokarm, przywracamy równowagę owych soków ustrojowych. Wiodącym zaleceniem jest powzięcie decyzji o przeprowadzeniu postu żywieniowego, by chore ciało mogło odciążyć się i wrócić do zdrowia. Powrót jednak do zdrowia nie zawsze jest tak prosty, by sama zmiana żywienia miała być dostateczną. Dlatego, przywracanie równowagi sokom ciała należy wzmacniać poprzez zastosowanie diety i odpowiednich środków leczniczych – lekarstw ziołowych. Podstawy żywienia u Hildegardy Dieta wg św. Hildegardy to dieta głównie orkiszowo-warzywno-owocowa. Orkisz będący podstawą każdego głównego posiłku, czyli śniadania, obiadu i kolacji odpowiada nowoczesnym trendom odżywiania się pożywieniem o niskim i średnim indeksie glikemicznym. Mleko i jego przetwory oraz mięso i produkty mięsne, traktowane w kuchni Hildegardy jedynie jako uzupełnienie jadłospisu, powinny być spożywane znacznie rzadziej i w ograniczonych ilościach. To dietetyka, która mówi o energii pożywienia poprzez określanie „subtelności” jego typów, czyli właściwości w zależności od tego jak wpływa ono na organizm. Pożywienie może mieć charakter: chłodny, ciepły, suchy, wilgotny i neutralny. „Orkisz jest najlepszym ze wszystkich zbóż. Ogrzewa, odżywia, wzmacnia i jest łagodniejszy od innych ziaren. Daje człowiekowi mocne mięśnie i zdrową krew, szczęśliwy umysł i pogodną duszę" ,,Physica 1131”, św. Hildegarda z Bingen Św. Hildegarda dzieli je na: ROZGRZEWAJĄCE ŚRODKI ŻYWNOŚCI, które winny królować w naszym codziennym żywieniu. Należą do nich: orkisz, koper włoski (fenkuł), jabłko, migdały, nieszpułka, marony (odmiana kasztanów jadalnych), daktyle, jelenina, cynamon, goździki, gałka muszkatołowa i kardamon. ROZPALAJĄCE ŚRODKI ŻYWNOŚCI to przede wszystkim: seler, owies, papryka, mięso wieprzowe, alkohol, kawa, tłuszcz, produkty pieczone i pokarmy smażone. CHŁODZĄCE ŚRODKI ŻYWNOŚCI to np. jęczmień, gruszki, maliny, soczewica, banan, pomidor, kurczak, jogurt, sałaty, surówki, wszelkie owoce południowe. Św. Hildegarda mówi: „są tacy ludzie, którzy są wstrzemięźliwi, kiedy chcą są skąpi i lubią jeść tłuste potrawy. Dlatego zbiera się u nich niebezpieczna flegma, gęsta i sucha, która nie jest wilgotna, lecz gorzka” (Cause et Curae). Wsłuchując się w jej niełatwe rozważania na temat zdrowia zaczynamy postrzegać żywność jako istotny czynnik utrzymania dobrego stanu zdrowia. Gdy w organizmie powstaje choroba, jest ona dla człowieka ostrzeżeniem, ale też szansą na zmianę w życiu, której efektem będzie rozpoczęcie procesu zdrowienia. Aby to zdrowie osiągnąć, św. Hildegarda proponuje zmianę diety, środki lecznicze takie jak posty i środki ziołowe, zastosowanie zabiegów z użyciem kamieni szlachetnych, okładów czy przystawianiem baniek, zrównoważenie aktywności fizycznej i odpoczynku oraz ćwiczenie się w cnotach. HzB: „Dobrze jest, kiedy spożywa go człowiek zdrowy, ponieważ bertram redukuje zgniliznę, pomnaża dobrą krew i rozjaśnia rozum. Ale również osobie chorej, która jest już prawie martwa bertram przywraca siły i nie pozostawia w człowieku niczego niestrawionym, lecz poprawia trawienie”. (Physica Wśród środków leczniczych wymienione są 2 podstawowe i wiodące przyprawy o niezwykle ważnych właściwościach prozdrowotnych, a jednymi z najszerzej rozpowszechnionych lekarstw ziołowych są nalewki przygotowywane przy użyciu wina. BERTRAM (łac. Anacyclus Pyrethrum) Odpowiada za przyswajanie witamin i składników odżywczych z pożywienia, zapobiega ich niedoborom. Wzmacnia i chroni system nerwowy przed toksynami i substancjami trującymi. Oczyszcza jelita z resztek pokarmu. Niweluje wysoki poziom czarnej żółci i zapobiega jej powstawaniu, przez co podnosi nastrój i wzmacnia pogodę ducha. Jest 70 odmian bertramu, ale tylko Anacyclus pyrethrum posiada tak silne właściowości lecznicze i odżywcze. Badania nad działaniem bertramu (3g/d w paru dawkach) na zahamowanie rozwoju AIDS i malarii w Zambii przedstawione w 2006 r w Konstancji. Galgant (łac. Alpinia officinarum) HzB: „Galgant jest ciepły i ma w sobie leczniczą siłę. Kto ma bóle serca lub się obawia, że z powodu serca zasłabnie, niech zje natychmiast odpowiednią ilość galgantu, a poczuje się lepiej. A jeśli ktoś ma w sobie silną gorączkę, to niech pije proszek z galgantu z wodą źródlaną, a on tę gorączkę ugasi.” (Physica Korzeń rośliny spokrewniony z imbirem. Ułatwia trawienie. Znosi skurcze żołądkowo-jelitowe. Poprawia pracę serca i krwioobieg. Zapobiega bólom serca i osłabieniu serca, zawrotom głowy, osłabieniu słuchu oraz udarom i zawałom serca. Zażyty doraźnie przy bólu serca natychmiast otwiera zwężone naczynia, dotlenia i wpływa na dobre ukrwienie mięśnia sercowego i obniżenie podwyższonego ciśnienia krwi. Każdą z powyższych przypraw ziołowych należy używać dodając do wszelkich potraw w ilości od 1 do 3 szczypt, by towarzyszyły one człowiekowi i zapobiegały chorobom. Nalewki na winie Środki lecznicze w postaci nalewek na winie wypływają z pięknego stwierdzenia św. Hildegardy, że wino jest specjalnym sokiem i wzmacnia człowieka, dlatego stosowane z umiarem staje się lekarstwem. Wśród podstawowych receptur wyróżniamy: nalewkę pietruszkową, piołunową, z języcznika oraz rzęsy wodnej. NALEWKA PIETRUSZKOWA – meluvin Zwana „winem nasercowym”, pomaga w kłuciach i bólach serca. Wskazana do zaaplikowania w przypadku, kiedy pojawiają się objawy ze strony klatki piersiowej, świetna jako profilaktyka chorób serca i zastoju krwi. Można ją przygotować samemu i długo przechowywać. Przepis: 10 gałązek świeżej pietruszki z listkami, 2 łyżki octu winnego, ok. 80 g miodu, 1 l dobrego czerwonego wina. Sposób przygotowania: Pietruszkę i wino gotować przez 5 minut, następnie dodać miód i ocet winny. Gotować dalej przez 5 minut. Trzeba doprowadzić do wrzenia, gdyż tylko w takiej temperaturze z pietruszki i miodu powstaje skuteczne połączenia glikozydów nasercowych. W przypadku diabetyków dodaje się tylko 80 g miodu na litr, można użyć też nieco więcej miodu. Z wina na serce należy zdjąć szumowiny, przecedzić je, a następnie przelać do sterylnych butelek. Pić 3 razy dziennie po 1 kieliszku likierowym po jedzeniu. NALEWKA PIOŁUNOWA – maitrunk Św. Hildegarda nazwała piołun: „mistrzem przeciw wszelkim stanom wyczerpania”. W skład tej receptury wchodzi dobry wermut – wino czerwone lub białe, miód pszczeli oraz, co ważne – świeżo wyciskany sok z liści bylicy piołun (Artemisia absinthii), zebranej w maju. HzB: „Piołun jest mistrzem na wszystkie stany wyczerpania. Pij nalewkę z piołunu od maja do października co drugi (trzeci) dzień na czczo, a ona przepędzi twoje osłabienie nerek i czarną żółć, przeczyści oczy, wzmocni serce i nie pozwoli, żeby zachorowały płuca. Ogrzeje żołądek, oczyści trzewia i poprawi trawienie”. Zastosowanie jej wywołuje silne oddziaływanie na wątrobę i nerki, dlatego rekomendowane jest do wspierania leczenia chorób nerek, dróg moczowych, niewydolno... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się Znamy pojęcie „wiosennych porządków”, nasz organizm też potrzebuje takich porządków, tzw. wiosennego detoksu. To od kilku lat modne pojęcie w dietetyce i wielu z tej branży prześciga się w pomysłach na oczyszczającą wiosenną dietę. Jak się okazuje, nie jest to wcale nowoczesne pojęcie, bo już w XII wieku św. Hildegarda z Bingen głosiła potrzebę oczyszczania organizmu na wiosnę. Mniszka niewątpliwie wyprzedzała czasy, w których przyszło jej żyć. Już wtedy opracowała szereg zasad związanych ze zdrowym stylem życia. Dużą uwagę poświęcała także wpływowi toksyn na pracę organizmu. Metody żywieniowe opracowane przez zakonnicę opierają się na jedzeniu określonych grup produktów. Bazą posiłków powinien być bogaty w błonnik orkisz starej odmiany. Ponadto zalecała też wprowadzenie do diety gruszek, orzechów, kopru włoskiego, kasztanów i daktyli, a także marchwi, buraków i fasoli. Według niej skutecznym sposobem na oczyszczenie jelit z nagromadzonych zimą toksyn, jest mus gruszkowy spożywany trzy razy dziennie przez miesiąc. Pierwszą łyżkę zalecała przed śniadaniem, następne dwie po obiedzie oraz trzy łyżki przed pójściem spać. Dzięki takiej kuracji organizm pozbędzie się toksyn, pleśni i zmniejszy poziom zakwaszenia. Na produkty potrzebne do sporządzenia miodu gruszkowo-ziołowegoczytelnicy „Kościaniaka” otrzymują 7% otrzymać rabat, należy powołać się na gazetę „Kościaniak”. Produkty będą zamawiane pod klienta pod warunkiem dostępności towaru od producenta. PRZEPIS NA MIÓD GRUSZKOWO-ZIOŁOWY:1 kg obranych gruszek6 łyżek miodu (można zmniejszyć ilość miodu do 4 łyżek;miód powinien być z polskiej pasieki)70 g mieszanki ziołowej złożonej z 25 g korzenia wszewłogigórskiej, 20 g korzenia galgantu,15 g korzenia lukrecji,10 g cząbru ogrodowego (gotową mieszankę można zakupićw naszym sklepie) Przygotowanie:Odszumować miód czyli podgrzać go cały czas mieszając, dopóki nie przestanie tworzyć się piana (resztki wosku i pyłków kwiatowych). Pianę zebrać i wyrzucić. Jeśli miód jest wysokiej jakości, to piany nie będzie w ogóle. Gruszki ugotować, wodę odcedzić, wymieszać na mus. Dodać rozgrzany miód i zioła. Wymieszać i zagotować. Przelać do czystych słoiczków, odstawić do góry dnem. Przechowywać w lodówce. Zachęcamy do podjęcia tego wiosennego wyzwania, który niewątpliwie się nam opłaci i sprawi, że wejdziemy w tą nową radosną porę roku z siłą i optymizmem. NASZE SKLEPY: Inspiracje Smakiem (parter)Inspiracje Stołem (na piętrze) Kościan, Al. Tadeusza Kościuszki 16 (obok „Biedronki)Godziny otwarcia:Inspiracje Smakiem: sob. Inspiracje Stołem: sob. Czas najwyższy przeprowadzić gruntowne porządki w swoim ciele. Oczyszczanie jest kluczem do zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia, o czym doskonale wiedziała św. Hildegarda. Każdy wie, jak ważne jest to, aby sprzątać regularnie w domu. W przeciwnym razie powstanie bałagan, którego uprzątniecie będzie bardzo problematyczne. Nie mówiąc już o wielu nieprzyjemnych konsekwencjach swojego zaniedbania. Niestety wiele osób zapomina o tym, że wnętrze organizmu także musi być systematycznie oczyszczane. Najlepiej odżywiać się w taki sposób, aby była generowana niewielka ilość toksyn. Niestety dzisiaj dieta przeciętnego człowieka opiera się na wysoko przetworzonej żywności, w której wiele jest pozostałości po herbicydach, pestycydach wykorzystywanych na szeroką skalę we współczesnym rolnictwie. Jest to prosta droga do zanieczyszczenia organizmu przeróżnymi toksynami. Czas najwyższy przeprowadzić gruntowne porządki w swoim ciele. Oczyszczanie jest kluczem do zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia, o czym doskonale wiedziała św. Hildegarda. Oczyszczanie organizmu to podstawa Wiosna i lato to doskonały czas na zrobienie porządków, ale nie tylko w domu czy w ogrodzie. Dotyczą one również naszego organizmu, który często po zimie jest mocno zaniedbany. Zanieczyszczony organizm objawia się brakiem energii, uczuciem chronicznego zmęczenia, ospałością, ociężałością, pogorszonym nastrojem, podatnością na różnego typu infekcje. Jak najbardziej warto w takim przypadku oczyścić organizm, ale nie trzeba wcale sięgać po jakieś chemiczne medykamenty czy restrykcyjną dietę. Św. Hildegarda znała wiele sposobów na oczyszczenie i zregenerowanie organizmu. Świetną opcją jest przeprowadzenie postu, ale zacząć można od pewnych modyfikacji w swoim dotychczasowym jadłospisie. Za pomocą odpowiednio dobranych produktów, naturalnych środków o działaniu leczniczym, aktywności fizycznej na świeżym powietrzu możliwe staje się usprawnienie funkcjonowania organizmu i pozbycie się nagromadzonych toksyn. Każdy z nas lubi słodycze, ale spożywanie tych wysoko przetworzonych, jest prostą drogą do zanieczyszczenia i osłabienia organizmu. Można jednak zrobić swoje domowe przysmaki. Ciastka z mieszkanki przypraw z imbirem to wspaniała propozycja od św. Hildegardy, która wspomaga proces oczyszczania. Składniki są dobrane w taki sposób, aby pomóc przy wszelkiego rodzaju schorzeniach i zaburzeniach. Jak przygotować prozdrowotne ciasteczka według przepisu św. Hildegardy? Do przygotowania ciasteczek potrzebne będą sproszkowane korzenie roślin, orkisz, cukier trzcinowy i woda. Wszystko należy dokładnie odmierzyć. Potrzebować będziemy: 12 g korzenia imbiru, 6 g korzenia lukrecji, 4 g korzenia kurkumy, 5 g bułki/mąki orkiszowej, 22 g cukru trzcinowego, wodę. Wykonanie: Wszystkie składniki należy ze sobą wymieszać, dodać do tego wody, aż powstanie konsystencja ciasta. Następnie należy pokruszyć masę na blasze lub ulepić z niej ciastka, wysuszyć na słońcu czy piec w piekarniku nagrzanym do temperatury ok. 50 st. C, aż do wyschnięcia. Wyższa temperatura zniszczy korzystne właściwości przypraw i znacznie osłabi ich działanie. • Jak stosować? Ciasteczkami przyprawowymi nie należy się objadać. Wystarczy zjadać codziennie jedno albo kilka. Co ważne, powinno się je zjeść na czczo, przed wstaniem z łóżka, po czym pozostać jeszcze w nim przez jakiś czas w pozycji leżącej. W celu wzmocnienia procesu oczyszczania św. Hildegarda zalecała pędy pokrzywy wiosennej, gotowanych krótko w wodzie, następnie przyprawionych do smaku. Więcej informacji można pozyskać na stronie opr. ac/ac

oczyszczanie organizmu św hildegarda